Senin, 11 Oktober 2010

Sayapku Patah.....


Aku tak sanggup lagi
Mengepak sayapku mengitari bumi
Menyibak kabut di pagi
Sungguh aku tak akan sanggup
Walau hanya memandang dunia

Sebab hati ini
Menanggung sakit tiada lara
Menanggung lara tiada pelipur
Dirangka sayapku yang terluka
Melawan badai waktu itu

Sungguh hati ini
Menanggung sakit tiada ujung
Menanggung perih tiada ampun
Dihati yang tersayat oleh rasa
Melawan benci diruang hati

Sungguh hati ini
Menanggung sakit begitu dalam
Menanggung luka tiada henti
Dijantung yang tertusuk duri
Hingga aku tiada tersadar lagi
Bahwa aku telah mati

Kupersembahkan puisi ini kepada Dia
yang memberi aku suatu CINTA
Yang mengajari aku tentang BENCI
Yang mengajariku tentang LUKA
Sehingga hatiku ini terasa sakit.

Terima kasih kepada yang telah menelpon dia waktu itu...
aku mendengarnya...
beribu2 maaf dari dia...
berjuta2 akan ku maafkan...

Tidak ada komentar: